Jestem uwięziona w domu z kamienia i betonu. Ma sto pokoi i w żadnym z nich nie ma nawet kącika, gdzie można wytchnąć w ciszy i spokoju. Jestem bezsilna. Moc ograniczeń spowija moją duszę i ciało. Chciałabym zerwać więzi, które tak mocno trzymają. Chociaż na krótką chwilę znaleźć miejsce gdzie nikt mnie nie znajdzie, gdzie będę mogła być tylko sama ze sobą, gdzie cisza będzie tak doskwierająca, że aż uszy zabolą. Demony przeszłości ciągle wracają, demony przyszłości nie dają spać w nocy, demony terażniejszości wywołują dreszcz na skórze. Zapytałam "czy warto?". Nie umiałam odpowiedzieć. Trudne pytania nie mają odpowiedzi. Nie włączyłam światła. W mroku nie widać grymasu na twarzy. Gdy jest ciemno świat nie musi mieć kolorów, a szarość nie doskwiera tak bardzo. Może kiedyś zapalę światło. Ale jeszcze nie dziś. Mogłabym oślepnąć.
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Szatyn, niebieskie oczy, trochę brzuszek za duży - taki normalny facet. Patrzę na niego 13 lat i sama sobie się dziwię, że noszę jego nazwisko. Przechodzi koło mnie mnie co dzień, daje buziaka jak wychodzi, je obiad siedząc naprzeciwko.Czy to znaczy, że jesteśmy razem?
Przytul mnie do swojej piersi
bym mogła poczuć jak stąpam po błękitnym nieba bezkresie
bym mogła poić się słodyczą kropel rosy na trawie
bym mogła widzieć blask promieni słońca
bym mogła chłonąć woń świeżo skoszonych traw
bym mogła żyć dla ciebie
dla mnie
dla wieczności
28.01.98