Spoglądam na telefon. Teraz już rzadziej. Jednak ciągle mam nadzieję, że zadzwoni, że zatęskni. Ale telefon nie dzwoni. Od dawna już nie dzwonił. Może zasnął? Może trzeba go obudzić? Parę razy dostało mu się po nosie. Ani pisnął. A co może powiedzieć martwe urządzenie? Komu się poskarży jak nie umie gadać? Może jeszcze zadzwoni. Może nie dziś ale kiedyś… Czekanie jest trucizną dla duszy. Z dnia na dzień miękną wszystkie członki, te widoczne i te ukryte. Powinnam się komuś wyspowiadać. Nie mam chyba tyle odwagi by to zrobić. Popłaczę trochę, wytrę nos w chusteczkę i pozbieram wszystkie myśli rozrzucone bez ładu i składu.