| Kategorie: meandry życia
04 lutego 2011, 14:55
Znowu muszę udawać, że jestem. Znowu muszę kłamać, że się cieszę. Znowu muszę dawać choć wcale na to nie mam ochoty.
Robić tylko po to aby było zrobione? Mówić tylko po to aby było powiedziane?
Umię sprawiać przyjemność nawet wtedy kiedy nie mam na to ochoty. Musze mieć ochotę nawet wtedy kiedy niczego się nie chce.
Kłamstwo uczy pokory, pokory nad życiem, które gra swoją rolę - lepszą lub gorszą, nie wtedy kiedy mam na to ochotę, ale wtedy kiedy czas ku temu i miejsce.
Nie mogę zmienić przeznaczenia. Za krucha jestem, za mała.