06 lutego 2011, 21:02
Płakał przeze mnie mężczyzna. Płakał jak dziecko i nie mógł się uspokoić. Czym sobie zasłużyłam na te łzy? Chciałam odnaleźć własne szczęście i powiedziałam o tym, może trochę za głośno, dlatego tym razem zostało usłyszane.
Już wiem, że mówić wcale nie znaczy powiedzieć, że słyszeć wcale nie znaczy słuchać. Trzeba czasem pokazać samo dno własnego wnętrza, żeby okryć jak mocno komuś zależy. Trzeba czasem znienawidzić, żeby dowiedzieć się jak bardzo się kocha.
Wystarczy kilka chwil i świat zmienia się tak bardzo, że odwracam się i nie poznaję nawet własnego odbicia w lustrze. A może to ja tak się zmieniłam, a świat pozostał niezmienny?
Jestem sama, jednak nie samotna. Jestem pełna choć nic nie jem. Jestem smutna, choć się uśmiecham. Kiedyś jeszcze znajdę to czego szukam.
Te chwile
Te słowa
Te gesty
Ten dotyk
Ten smak
Już zapomniałam
Kiedyś przypomnę sobie
Jeszcze nie jutro
Kiedyś…